zarzucać

zarzucać
zarzucać {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk VIIIa, zarzucaćam, zarzucaća, zarzucaćają, zarzucaćany {{/stl_8}}– zarzucić {{/stl_13}}{{stl_8}}dk VIIb, zarzucaćcę, zarzucaćci, zarzucaćrzuć, zarzucaćcony {{/stl_8}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'rzucając, podrzucając coś, przewieszać to przez coś, umieszczać na czymś, zwłaszcza na powierzchni czegoś': {{/stl_7}}{{stl_10}}Zarzucić worek na plecy, torbę na ramię. Zarzucić koc na tapczan. Zarzucić sznur na gałąź. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'rzucając wiele rzeczy, pokrywać nimi coś, zapełniać, obsypywać, zasypywać': {{/stl_7}}{{stl_10}}Zarzucić biurko papierami, notatkami, gazetami. Zarzucać dół warstwą piasku. Zarzucać pole kamieniami. Zarzucić tlące się ognisko ziemią. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_7}}'dostarczać czegoś bardzo dużo do sprzedania': {{/stl_7}}{{stl_10}}Zarzucić rynek towarami z importu. Zarzucać sklepy tandetą. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}4. {{/stl_12}}{{stl_7}}'rzucając, zanurzać w wodzie': {{/stl_7}}{{stl_10}}Zarzucić wędkę. Zarzucać sieci. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}5. {{/stl_12}}{{stl_7}}'nakładać na siebie ubranie, zwykle w pośpiechu, nie wkładając rąk w rękawy, nie zapinając się itp.': {{/stl_7}}{{stl_10}}Zarzucić chustkę na głowę, szal na szyję, płaszcz na ramiona. Zarzuciła sweter i wybiegła na dwór. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}6. {{/stl_12}}{{stl_7}}'kierować do kogoś wiele wypowiedzi, zwykle szybko, natarczywie': {{/stl_7}}{{stl_10}}Zarzucać kogoś pytaniami, słowami, argumentami. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}7. {{/stl_12}}{{stl_7}}'robić komuś zarzuty, obwiniając go o coś, wyrażając negatywną ocenę jego postępków; wytykać coś komuś': {{/stl_7}}{{stl_10}}Zarzucać komuś mówienie nieprawdy, fałsz, obłudę, niekompetencję, zdradę. Zarzucił jej, że jest nieszczera. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}8. {{/stl_12}}{{stl_7}}'o pojazdach mechanicznych: w czasie jazdy wpadać w boczny poślizg tylnymi kołami': {{/stl_7}}{{stl_10}}Autobus zarzucał na zakrętach. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}9. {{/stl_12}}{{stl_7}}'wywołać boczny poślizg tylnych kół jadącego pojazdu': {{/stl_7}}{{stl_10}}Zarzuciło autem parę razy na śliskiej nawierzchni. {{/stl_10}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Look at other dictionaries:

  • zarzucać — → zarzucić …   Słownik języka polskiego

  • zadać — 1. Zadać sobie, komuś gwałt «zmusić się lub zmusić kogoś do czegoś»: (...) cierpi ta dziewczyna, którą ledwie znam, która musi sobie zadawać widoczny gwałt, aby ze mną w ogóle o tych, jakże brudnych rzeczach, rozmawiać. L. Tyrmand, Dziennik. 2.… …   Słownik frazeologiczny

  • zadawać — 1. Zadać sobie, komuś gwałt «zmusić się lub zmusić kogoś do czegoś»: (...) cierpi ta dziewczyna, którą ledwie znam, która musi sobie zadawać widoczny gwałt, aby ze mną w ogóle o tych, jakże brudnych rzeczach, rozmawiać. L. Tyrmand, Dziennik. 2.… …   Słownik frazeologiczny

  • gruntówka — ż III, CMs. gruntówkawce; lm D. gruntówkawek 1. «wędka bez spławika, której sznurek jest obciążony w ten sposób, że haczyk z przynętą spoczywa na dnie» Łowić gruntówką. Zarzucać gruntówkę. 2. pot. «farba służąca do gruntowania» …   Słownik języka polskiego

  • kłamstwo — n III, Ms. kłamstwowie; lm D. kłamstw «twierdzenie niezgodne z rzeczywistością, wypowiedziane z zamiarem wprowadzenia kogoś w błąd; fałsz, łgarstwo, nieprawda» Bezczelne, podłe, oczywiste, wierutne kłamstwo. Nie skalać się kłamstwem. Uciekać się… …   Słownik języka polskiego

  • konsumpcjonizm — m IV, D. u, Ms. konsumpcjonizmzmie, blm «postawa życiowa charakteryzująca się nadmiernym przywiązywaniem wagi do zdobywania dóbr materialnych» Zarzucać komuś konsumpcjonizm …   Słownik języka polskiego

  • najeżdżać — ndk I, najeżdżaćam, najeżdżaćasz, najeżdżaćają, najeżdżaćaj, najeżdżaćał, najeżdżaćany 1. forma ndk czas. najechać (p.) 2. posp. «ostro krytykować kogoś, powstawać przeciw komuś, zarzucać coś komuś» Najeżdżać na kogoś bez powodu …   Słownik języka polskiego

  • nieprawomyślność — ż V, DCMs. nieprawomyślnośćści, blm rzecz. od nieprawomyślny Zarzucać komuś nieprawomyślność …   Słownik języka polskiego

  • nieuctwo — n III, Ms. nieuctwowie, blm «brak wykształcenia spowodowany czyjąś niechęcią do nauki, niewykorzystaniem możności zdobywania wiedzy; ignorancja, ciemnota» Grzeszyć nieuctwem. Zarzucać komuś nieuctwo. Walczyć z nieuctwem …   Słownik języka polskiego

  • niewierność — ż V, DCMs. niewiernośćści 1. lm MD. niewiernośćści «niedochowanie wierności małżeńskiej, zdrada małżeńska, wiarołomstwo» Zarzucać małżonkowi niewierność. 2. blm «sprzeniewierzenie się komuś, czemuś, brak lojalności wobec kogoś» Niewierność wobec… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”